Deze week was ik bij het IJsbeeldenfestival in Zwolle en maakte ik bovenstaande foto. Pas toen ik thuis de foto’s terugkeek, zag ik de overeenkomst met mijzelf. Nieuwsgierig en onderzoekend met mijn brein dat constant uitgedaagd wil worden – de metafoor van Sherlock Holmes die ingewikkelde raadsels in crime wil oplossen. En ook zeer gevoelig voor alles wat er om mij heen gebeurt en wat heftig bij me binnenkomt – de metafoor van de uitvergrote tastzin van de vingerafdruk. Steeds maar willen weten, willen denken, willen snappen….én veel voelen van alle indrukken die op me afkomen.
Mensen die snel en veel denken (hoogbegaafden) hebben vaak ook een gevoeliger zenuwstelsel. Dan is zowel het denken als het voelen intens. Hoe ga je daarmee om? En wat is beter: denken of voelen?
Denken is fijn: je kunt er veel mee ontdekken, je kunt alles verzinnen wat je maar wilt, je kunt het overal doen, niemand heeft er wat over te zeggen en het is lekker veilig, in je eigen hoofd.
Voelen is lastig: voelen doe je door in contact te staan met je lichaam, je zintuigen, je innerlijke kompas. Je richt bijvoorbeeld je aandacht op je ademhaling, of op iets anders in je lichaam. Dan voel je het als je overprikkeld bent. Je bent je bewust van ongemakken of pijn in je lichaam. Je voelt onrust of emoties van jezelf of van anderen.
Veel denken (veel “in je hoofd zitten”) heeft echter ook een keerzijde. Je bent je minder bewust van de signalen van je lichaam. Je loopt daarom meer risico om jezelf uit te putten. Niet zelden is dit mede de oorzaak van een burn-out. Bovendien sta je niet alleen minder in contact met jezelf, maar ook met mensen in je omgeving als je veel in je hoofd zit.
Voelen heeft het voordeel dat je de signalen van je lichaam tijdig opvangt, zodat je ernaar kunt handelen: even rust nemen van een inspannende taak, een eindje wandelen om alle indrukken weer te laten zakken etc.
Ook heeft voelen het voordeel dat je veel nuances opvangt van jezelf en van je omgeving. Het aanvoelen als er iets bij een dierbare speelt, je eigen onrust opmerken en onderzoeken waar die vandaan komt, maar ook het intens genieten van al het moois als je bijvoorbeeld buiten in de natuur bent.
Is “voelen” dan beter dan “denken”? Nee, dat vind ik niet. Ik ben er wel van overtuigd geraakt dat in contact staan met je lichaam en met je gevoel je enorm helpt om in balans te zijn en te blijven. En dat een flinke dosis gezond verstand je helpt om niet in zeven sloten tegelijk te lopen.
Het is dus niet OF voelen OF denken. Het is mijn overtuiging dat juist het samengaan van beide je het meeste te bieden heeft.
